ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ

έμμετρα επίκαιρα

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ.

τα παιδια της Παλαιστίνης ζωγραφίζουν

Στο μελαψό σου πρόσωπο, δυο τρομαγμένα μάτια

τα δάκρυα στα μάγουλα, αφηνιασμένα άτια.

Στον τόπο που γεννήθηκες όνειρα δεν θα πλέξεις

δεν έχεις το δικαίωμα μ’ άλλα παιδιά να παίξεις.

Παιδί του κόσμου είσαι εσύ, παιδί της Παλαιστίνης

το χρέος που δεν έκανα, τώρα μπροστά, μου στήνεις.

Τα μάτια σου, η απόγνωση, τα δάκρια του Κόσμου

ξύπνα και τις αισθήσεις μου, γροθιά μεγάλη δώσ’  μου.

Να σου μετρήσω τις πληγές, να σου τις καθαρίσω.

Να βγω από τον λήθαργο, τον καναπέ να αφήσω.

Το πονεμένο σου κορμί πρέπει να στο δροσίσω

και μέσα στα χαλάσματα ναρθώ να σε φροντίσω.

Τα δάκρυα που τρέχουνε θέλω να στα σφουγγίσω.

Να γίνω πάλι άνθρωπος  κι’ ας έρθω λίγο πίσω,

τότε που αγωνιζόμουνα, και έλεγα ελπίζω,

τότε που πόναγα κι’ εγώ, και τώρα δεν δακρύζω.

Τι φταίνε αλήθεια τα παιδιά που μόλις γεννηθούνε

πριν να γνωρίσουν τη ζωή το μίσος να γευτούνε;

Τι φταίνε αλήθεια τα παιδιά πριν πάει ο Ήλιος γιόμα

άλλοι που έχουν δύναμη, να τα ‘χουν κάνει λιώμα;

Παιδιά του κόσμου ανήμπορα, Το μήνυμά σας πήρα

τα δάκρυα και το αίμα σας θα γίνουνε πλημμύρα,

και ότι βρει στο διάβα της καλά να καθαρίσει

και πάλι το χαμόγελο στα χείλη σας να ανθίσει.

Εσείς τρανοί όλης της γης, για μια φορά σκεφτείτε,

το τι χρειάζονται οι Λαοί, ψάξτε ξανά να βρείτε.

Πολύ το χουζουρέψατε, ξημέρωσε, ξυπνήστε.

Σαν τα παιδιά σας, τα παιδιά να παίξουνε αφήστε.

του Μίμη Οικονόμου