ΤΡΙΚΑΛΙΝΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ & ΟΧΙ ΜΟΝΟ

Έμμετρο επίκαιρο Μίμη Οικονόμου

Μίμης Οικονόμου

ΤΡΙΚΑΛΙΝΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ & ΟΧΙ ΜΟΝΟ

Μπράβο Κώστα και Ηλία και στον τρίτο τον Μιχάλη

με την ψήφο την δική σας ήρθε τώρα νέο χάλι

Και μιλάτε κάθε τόσο  ότι βρήκατε την λύση

και την πρώτη κατοικία, τους την έχετε ασφαλίσει .

Παραμένουν τα χαράτσια, πλήρωσε; ξανά πληρώνει

ούτε ευρώ δεν περισσεύει και το χρέος μεγαλώνει

ο λαός μας στην Ελλάδα, με σκληρές οικονομίες

με χαρμάνι από ιδρώτα με αιματηρές θυσίες

έκτισε ένα σπιτάκι , που το πλήρωσε με αίμα.

Ήρθατε τώρα χορτάτοι να το πιείτε αυτό το αίμα.

,

Όπως ξέρετε οι τρεις σας,  ήταν όνειρο το σπίτι

ένιωθες αν δεν το είχες σαν φτωχό μικρό σπουργίτι.

Μήπως ζούνε σ΄ άλλη χώρα όλοι αυτοί που αποφασίζουν

και αυτοί απ τα χωριά μας που σαν βουλευτές ψηφίζουν;

Τόσοι αγώνες έχουν γίνει τόσοι πόλεμοι με αίμα,

για να ζουν λευτερωμένοι, πότισαν το κάθε στρέμμα

Πόσα λάθη έχουν γίνει και τα έχετε ψηφίσει,

μας τα παίρνετε με δόλο και μας έχετε αφήσει

να ‘χουμε μεγάλη πίκρα,  που μας λέτε, τι να γίνει!

άλλοι τα ‘χανε ψηφίσει, άλλοι έχουν την ευθύνη

Και εσείς που είστε τώρα θέλετε να συνεχίστε

ότι άφησαν οι άλλοι είπατε  να το γκρεμίστε;

Τα κεφάλαια απ τα ταμεία όλα τάχετε κουρέψει

οι συντάξεις μειωθήκαν  κι ο λαός μας  έχει ρέψει.

Ότι έμεινε μοιράζει με παιδιά μα και εγγόνια

γιατί πίστεψαν στα λόγια πού ‘πατε απ τα μπαλκόνια.

Είστε μόνο κλακαδόροι. Τι τραβάει δεν σας νοιάζει

ο λαός  που αυτοκτονάει, που πεινάει, που πουντιάζει.

αν θα στρώσει το τραπέζι κι αν τα πιάτα θα γεμίσει.

Σεις ; δεν δίνετε δεκάρα, κι αν μπορεί απλώς, να ζήσει.

Αν στους κάδους ψάχνουν μέσα να ‘βρουν κάτι για να φάνε

και σε χάρτινα αποκούμπια παν την νύχτα κι ακουμπάνε

Τέτοιες Άγιες τώρα μέρες να μην έχει τι φροντίδα,

που να πάει ν’ ακουμπήσει ν’ δει μια μικρή αχτίδα.

Η Εκκλησία μας μοιράζει σε φτωχούς πολλές μερίδες

μα η φτώχεια μεγαλώνει γράφουν οι εφημερίδες

Και εσείς  με χαμογέλια χορτασμένοι και αφράτοι

θα μοιράσετε υποσχέσεις, χαιρετούρες και αεράτοι

θα τους πείτε τι να γίνει, βλέπετε πως προσπαθούμε

απ τα ζόρια τα μεγάλα τώρα να απεμπλακούμε.

Κρίμα πάει η Ελπίδα, πως θα λείψει η αδικία ,

τα κλεμμένα θα γυρίζαν θα ‘χει έρθει η τιμωρία.