Στο Λουστράκι της ΕΠΟΝ τον Βασίλη Κουβέλα Από την Αγιά Μαρίνα Τρικάλων που στις 25 Μαρτίου το 1943 Ξεδίπλωσε την Ελληνική σημαία που είχε πάρει από το 4^ο Δημοτικό Σχολείο, το Σχολείο του δηλαδή πάνω στο Ιταλό κρατούμενο Κάστρο των Τρικάλων και εκεί στον Τοίχο προς την γειτονιά του άνοιξε την Ελληνική σημαία. Ήταν η εθνική μας Γιορτή η Γιορτή που συμβολίζει τον ξεσηκωμό του Γένους για την ανεξαρτησία του. Συνεπαρμένος από την Ιστορία της Πατρίδας του και μεθυσμένος από τα ιδανικά της Ελευθερίας χωρίς δισταγμό πήγε και ξεδίπλωσε το σύμβολο της Ελλάδας για να νιώσουν οι συμπατριώτες του περηφάνια. Όμως εκείνοι που πάντα υπάρχουν δυστυχώς και είναι η μόνη ντροπή μας τα κατακάθια ενός λαού οι Ρουφιάνοι κάρφωσαν τον Βασίλη στους Ιταλούς. Οι Ιταλοί έπιασαν και βασάνισαν τον δεκαεφτάχρονο Βασίλη και αφού δεν μίλησε για παραδειγματισμό τον κρέμασαν. Και δεν είναι μόνο αυτό τον έθαψαν και κρυφά. Μέρες ψάχνανε οι δικοί του οι γείτονες και οι σύντροφοι του να τον βρουν ώσπου βρήκε το μνήμα του, η σκυλίτσα του Βασίλη. Χωρίς τελειωμό το μεγαλείο αυτού του δεκαεπτάχρονου Λουστράκι της ΕΠΟΝ. Τιμή και δόξα στον Βασίλη στην μάνα που γέννησε τέτοιο γιο.. Εδώ θ α μου επιτρέψετε να σας διαβάσω τους στίχους που έγραψα για τον Βασίλη Κουβέλα.

Το ΛΟΥΣΤΡΑΚΙ της ΕΠΟΝ.

Είκοσι πέντε του Μαρτιού το Σαράντα τρία

γράφτηκε  εδώ στην Πόλη μας μια νέα Ιστορία,

---------

Δεκαεπτά Ήλιοι έφεξαν μες της σκλαβιάς τα βράδια

και φώτισαν τη γειτονιά σκορπώντας τα σκοτάδια.

Μόνο χρόνων δεκαεπτά, μικρό κι αυτός παιδάκι 

ένα Λουστράκι της ΕΠΟΝ με ένα κασελάκι

βούρτσες, στράτσους, λίγες μπογιές, αυτά μονάχα έχει,

τους μισητούς κατακτητές να βλέπει δεν αντέχει.

--------

Παιδί σαν όλα τα παιδιά λατρεύει την Ελλάδα.

και δεν του λείπει η ορμή ούτε η φρονιμάδα.

Παιδί φτωχό της γειτονιάς χωρίς το μεροφάι

μα σαν αγώνες όταν λεν αχόρταγα ρουφάει

τα τόσα κατορθώματα, και τους πολλούς αγώνες

που έκαναν οι Έλληνες σε όλους τους αιώνες.

--------- 

Κοιτά δεξιά κοιτά ζερβά σκέφτηκε τι να δώσει

στην ποθητή την λευτεριά, και πώς να τους πληγώσει.

αυτήν την μέρα την ΤΡΑΝΗ. Την μέρα των προγόνων

που σήκωσαν το λάβαρο κι έγινε μέρα αγώνων

Μία ζωή τ’ απόμεινε, χαλάλι στην Πατρίδα

αρκεί να γίνει σκέφτηκε, μία μικρή αχτίδα.

μία μικρή αναλαμπή σε μία χαραμάδα,

να αρχίσει το ξημέρωμα να φέξη στην Ελλάδα.

--------

Τι είναι φόβος δεν νογά, έμαθε ν’ αγαπάει

 δίχως πολύ να το σκεφτεί, πάνω στο Φρούριο πάει.

Έχει την Γαλανόλευκη και την κρεμά στο Κάστρο

στον τοίχο προς την γειτονιά απ’ όπου βγαίνει τ’ Άστρο

το άστρο της Ανατολής, στο μέρος που χαράζει,

σ’ ένα παιδί της γειτονιάς το αίμα πάντα βράζει.

--------

Και το Λουστράκι της ΕΠΟΝ Απ’ την Αγιά Μαρίνα

ξυπνά τις μνήμες τις παλιές. Τον έχουνε πυρήνα

οι νέοι σ’ αυτή την γειτονιά, Υπάρχουν όμως άλλοι  

αυτοί που είναι Γούσιδες  που έχουν στο κεφάλι

την προδοσιά σ’ αγωνιστές και νέους πατριώτες

σιχαμερά απόβλητα όλοι τους οι προδότες.

---------

Σχοινί περνούνε στο λαιμό σ’ αυτό το παλικάρι

και οι Ιταλοί το θάβουνε νύχτα χωρίς φεγγάρι,

Φίλοι, γειτόνοι, σύντροφοι ψάχνουνε να το βρούνε

πέρασαν μέρες και νυχτιές και τότε ακουμπούνε

σε μια σκυλίτσα που ‘ψαχνε που αγαπά και εκείνη

και τον ευρίσκει μες την Γη. Πόσο μεγάλη ευθύνη!  

--------

Χρόνια περάσανε πολλά μέχρι να θυμηθούμε

πως στο Βασίλη Κούβελα όλοι μας τι χρωστούμε….

Αιώνια νάνε η μνήμη σου, καθένας να γνωρίζει

πρέπει να αγωνιζόμαστε σε κάθε μετερίζι.