ΣΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ του ΠΑΣΧΑ του 1944

ΣΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ  του ΠΑΣΧΑ του 1944

Ήταν το σαράντα τέσσερα, στις δέκα οκτώ τ’ Απρίλη

τότε στη μαύρη κατοχή, του Πάσχα ημέρα Τρίτη

η φύση γύρω ολάνθιστη  μυρίζει χαμομήλι

μοσχοβολούν και οι αυλές  στο κάθε ένα σπίτι.

*****

Παίρνουν και δίνουν οι ευχές, η Ανάσταση η άλλη

να ‘ναι η πατρίδα λεύτερη και όχι σκλαβωμένη,

να ενώσουμε τα χέρια μας, απ την αρχή και πάλι

να κτίσουμε τη γκρέμισαν, όλοι αδελφωμένοι

*****

Ήσυχη ήταν η βραδιά και στο μαντρί του Στάμου

συνομιλούν αγωνιστές στελέχη κι επονίτες

περνούν και τα μεσάνυχτα, έχουν ξαπλώσει χάμου

μ’  αθόρυβα πλησίασαν, χαφιέδες γκεσταπίτες.

*****

Φωτοβολίδες ρίχνουνε κάνουν την νύχτα μέρα

στήνουν το πολυβόλο τους και το μαντρί γαζώνουν

ανταπαντούν οι αγωνιστές, δεν δέχονται φοβέρα

έχουν ταμπούρι τις κοπριές, που οι σφαίρες τις οργώνουν

*****

Ο Γιώργος Ρόγκας πολεμά, κι ο Στάμος ο Βαγγέλης

οι Γερμανοί ξαφνιάστηκαν δεν ξέρουν τι να πούνε

η ευκαιρία δόθηκε, τα όπλα της  αγέλης

σιγούν και οι αγωνιστές φεύγουνε να σωθούνε.

*****

Ξανά γυρνούν προς το μαντρί σαν σκύλοι λυσσασμένοι.

Φωτοβολίδες ρίχνουνε τα όπλα κροταλίζουν

είναι μαζί τους οι γνωστοί χαφιέδες οπλισμένοι

όμως οι επονίτες μας και πάλι δεν λυγίζουν.

*****

Πρόφτασαν φύγαν αρκετοί και τώρα πια τους μένει

να φύγουν όσοι μείνανε να βγούνε απ τον φράχτη

σκοτώνουν τους Βαγγέλη μας,Βασίλη και Τσουμένη

πιάνουν πολλούς αγωνιστές, αχόρταγο το άχτι.

*****

Τόση είναι η λύσσα τους, θέλουνε κι άλλο αίμα.

πέντε λεβέντες διάλεξαν, Τσανάκα, Γάτσα, Μπριάζη

Το Σύρμπα τον Στεργιόπουλο, Θεέ μου νάταν ψέμα.

μ’ αυτοί στο Χάρο δεν λυγούν και λένε δεν πειράζει.

*****

Περνούν σε όλους τις θηλιές, και τα σκαμνιά κλωτσούνε.

θα σπάσει όμως μια τριχιά, δεν θέλει τέτοιο βάρος

κόβετε δεύτερη φορά και τρίτη προσπαθούνε.

είναι αυτή στερνή φορά, όπου τον παίρνει ο χάρος.

*****

Ο κόσμος γύρω πάγωσε έχασε την λαλιά του

ο Γερμανός τον άφηνε, όμως δεν τον αφήνει

ένας γνωστός όπου φορά, τα μαύρα τα γυαλιά του

Τρικαλινός, που επέμενε, η εκτέλεση να γίνει.

*****

Το θάρρος, η παλληκαριά, η πίστη στην Ειρήνη,

είναι αυτά που έχουνε στα στήθια τους ασπίδα.

Στο φόβο δεν δειλιάζουνε πηγαίνουν με γαλήνη.

το θάνατο περιφρονούν, για την γλυκιά Πατρίδα.

*****

Τρεις μέρες δεν περάσανε, διψούν και γι’ άλλο αίμα

Παίρνουνε δυο αγωνιστές, πάνε τους εκτελούνε,

στο ανάχωμα του Πηνειού, στην άκρη από το ρέμα

προς του Μεσδάνι τη μεριά, εκεί και θα θαφτούνε.

*****

Ένα κιβούρι έσκαψαν, να μπουν οι δυο λεβέντες

Ο Διονύσης Δρακονταειδής, επόπτης Αγρονόμος

ο Νίκος Λέγγας Διευθυντής, ήταν με δυο κουβέντες

της Εθνικής αντίστασης οι οδηγοί κι ο νόμος.

*****

Θέρισε ο χάροντας με μιας, τόσους ανθούς μ’ αξία

Και όλ’ αστέρια έγιναν σε νέο Γαλαξία.

κάθε θυσία κι ένα φως, στο δρόμο μας θα γίνει

άσβεστη να ‘ναι η μνήμη τους, κι. Αιώνια να μείνει…

.

Μίμης Οικονόμου 17 Απρίλη 2016