Αθανάσιος ΔΙΑΚΟΣ:Κλέφτικο Τραγούδι Ο Αθανάσιος Διάκος γεννήθηκε το 1788 και ανασκολοπίστηκε 24 Απρίλη 1821 ήταν μόλις 33 χρονών/ Μέγας Αλέξανδρος Ο Χρηστός μας Ο Αθανάσιος Διάκος και ο Μάρκος Μπότσαρης πέθαναν όλοι 33 χρονών ... Πολλά έχουν γραφεί για αυτό το ξεχωριστό παλικάρι τον ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΔΙΑΚΟΥ:
"Μες την καρυά στον έλατο κάθετ' ο Σκαλτσοδήμος με την Κρουστάλλω στο πλευρό την κοτσαμπασοπούλα. Ο Διάκος απτην μια μεριά κι ο Γούλας απτην άλλη Κέρνα Κρουστάλλω κέρνα μας μ ένα ασημένιο τάσι. Όσο να σκάσει ο Αυγερινός, να πάει η πούλια γιόμα, να παν τ αηδόνια στις φωλιές κι όμορφες να πλύνουν. Εγώ κερνάω Διάκο μου κι εγώ σας τραγουδάω."
Ο Διάκος σαν τ' αγροίκησε πολύ του κακοφάνη. Ψηλή φωνή εσήκωσε, τον πρώτο του φωνάζει. «Τον ταϊφά μου σύναξε, μάσε τα παλληκάρια, δώσ' τους μπαρούτη περισσή και βόλια με τις χούφτες, γλήγορα για να πιάσουμε κάτω στην Αλαμάνα, που 'ναι ταμπούρια δυνατά κι όμορφα μετερίζια».
Παίρνουνε τ' αλαφριά σπαθιά και τα βαριά τουφέκια, στην Αλαμάνα φτάνουνε και πιάνουν τα ταμπούρια. «Καρδιά, παιδιά μου» φώναξε, «παιδιά μη φοβηθείτε, σταθείτε αντρειά σαν Έλληνες και σα Γραικοί σταθείτε». Ψιλή βροχούλαν έπιασε κι ένα κομμάτι αντάρα, τρία γιουρούσιαν έκαμαν, τα τρία αράδα αράδα. Eμεινε ο Διάκος στη φωτιά με δεκαοχτώ λεβέντες. Τρεις ώρες επολέμαε με δεκαοχτώ χιλιάδες.Το Διάκο τότε παίρνουνε και στο σουβλί τον βάζουν. Ολόρτο τον εστήσανε κι αυτός χαμογελούσε, την πίστη τους τούς ύβριζε, τους έλεγε μουρτάτες: «Σκυλιά, κι α' με σουβλίσετε ένας Γραικός εχάθη. Ας είναι ο Οδυσσεύς καλά και ο καπετάν Νικήτας, που θα σας σβήσουν την Τουρκιά κι όλο σας το ντοβλέτι.
Αθανάσιος ΔΙΑΚΟΣ:Κλέφτικο Τραγούδι
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Αθανάσιος Διάκος γεννήθηκε το 1788 και ανασκολοπίστηκε
24 Απρίλη 1821 ήταν μόλις 33 χρονών/
Μέγας Αλέξανδρος Ο Χρηστός μας Ο Αθανάσιος Διάκος
και ο Μάρκος Μπότσαρης πέθαναν όλοι 33 χρονών ...
Πολλά έχουν γραφεί για αυτό το ξεχωριστό παλικάρι τον ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΔΙΑΚΟΥ:
"Μες την καρυά στον έλατο κάθετ' ο Σκαλτσοδήμος
με την Κρουστάλλω στο πλευρό την κοτσαμπασοπούλα.
Ο Διάκος απτην μια μεριά κι ο Γούλας απτην άλλη
Κέρνα Κρουστάλλω κέρνα μας μ ένα ασημένιο τάσι.
Όσο να σκάσει ο Αυγερινός, να πάει η πούλια γιόμα,
να παν τ αηδόνια στις φωλιές κι όμορφες να πλύνουν.
Εγώ κερνάω Διάκο μου κι εγώ σας τραγουδάω."
Ο Διάκος σαν τ' αγροίκησε πολύ του κακοφάνη.
Ψηλή φωνή εσήκωσε, τον πρώτο του φωνάζει.
«Τον ταϊφά μου σύναξε, μάσε τα παλληκάρια,
δώσ' τους μπαρούτη περισσή και βόλια με τις χούφτες,
γλήγορα για να πιάσουμε κάτω στην Αλαμάνα,
που 'ναι ταμπούρια δυνατά κι όμορφα μετερίζια».
Παίρνουνε τ' αλαφριά σπαθιά και τα βαριά τουφέκια,
στην Αλαμάνα φτάνουνε και πιάνουν τα ταμπούρια.
«Καρδιά, παιδιά μου» φώναξε, «παιδιά μη φοβηθείτε,
σταθείτε αντρειά σαν Έλληνες και σα Γραικοί σταθείτε».
Ψιλή βροχούλαν έπιασε κι ένα κομμάτι αντάρα,
τρία γιουρούσιαν έκαμαν, τα τρία αράδα αράδα.
Eμεινε ο Διάκος στη φωτιά με δεκαοχτώ λεβέντες.
Τρεις ώρες επολέμαε με δεκαοχτώ χιλιάδες.Το Διάκο τότε παίρνουνε και στο σουβλί τον βάζουν.
Ολόρτο τον εστήσανε κι αυτός χαμογελούσε,
την πίστη τους τούς ύβριζε, τους έλεγε μουρτάτες:
«Σκυλιά, κι α' με σουβλίσετε ένας Γραικός εχάθη.
Ας είναι ο Οδυσσεύς καλά και ο καπετάν Νικήτας,
που θα σας σβήσουν την Τουρκιά κι όλο σας το ντοβλέτι.