Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2012

ΣΚΕΨΕΙΣ & ΠΕΡΙΣΥΛΛΟΓΗ του Μίμη Οικονόμου

Σήμερα συλλογίζομαι όλα τα περασμένα
αυτά που με πονέσανε, και άλλα ξεχασμένα.
Κάνω μια βόλτα με το νου, γυρίζω πάλι πίσω
με σύμβολο την μνήμη μου, λέω να ξεφυλλίσω.

Πως ήταν πρώτα η ζωή, τα όνειρα η ελπίδα
όλα μας τα οράματα που θέλανε φροντίδα.
Αγώνες, μεροκάματο, σχολείο για την γνώση,
ελπίδα για το αύριο που θα μας ξημερώσει.

Να ’χει στρωμένο φαγητό απάνω στο τραπέζι
να ‘χουμε ρούχα καθαρά και το παιδί να παίζει
αυτά ήταν τα όνειρα απλά και μετρημένα
μα ζούσαμε χαιρόμασταν κι ας ήταν στερημένα.

Αργά, αργά ανεβαίναμε το κάθε σκαλοπάτι
διάλεγε ο καθένας μας δικό του μονοπάτι.
Δύσκολα χρόνια τα παλιά, ήταν και ματωμένα,
αλλά, με τα οράματα κι αξίες φορτωμένα.

Η εξουσία πάντοτε στα πλούτη κολυμπούσε
κι αν κάπου είχε έλλειμμα ερχόταν κι ακουμπούσε
σε αυτό το μεροκάματο που έδινε στον εργάτη,
έπαιρνε πίσω την μπουκιά , είχανε τον ‘’Δραγάτη’’

Εδώ τα δικαιώματα ποτέ δεν ήταν ίσια
για όσους διαφωνούσανε, ήταν τα ξερονήσια.
Τα ΤΕΑ ήταν στα χωριά, η Ασφάλεια στην πόλη,
το τι γινότανε παλιά θαρρώ το ξέρουν όλοι.

Λέω στο γέρμα της ζωής! πως φύγανε τα χρόνια
αραίωσαν και τα μαλλιά γεμίσανε και χιόνια,
Να! θα χαρούμε λέγαμε, παιδιά μικρά εγγόνια
βόλτες μαζί θα κάνουμε στα νέα τα βαγόνια

Θα ταξιδεύαμε μαζί θα λέγαμε Ιστορίες
για τους αγώνες τους παλιούς και τις πολλές πορείες
Όμως αυτά τα όνειρα φαίνεται δεν βαστούνε.
και όσα ονειρευτήκαμε, πρέπει να ξεχαστούνε.

Τούτη η χώρα από παλιά έχει καλούς εργάτες
σηκώνουν την Πατρίδα μας στις στιβαρές τους πλάτες
Εκείνο που της έλειπε ήταν η ηγεσία
που πάντοτε διέπονταν από αναλγησία…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου