Η ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΟΥ

Η ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΟΥ

Η πλατεία του χωριού μου ήταν όλο αναμνήσεις

γίναν γάμοι, πανηγύρια, γνωριμίες, συζητήσεις

κι όλοι γύρω απ την πλατεία όταν ήταν εκδηλώσεις

καμαρώναν τα παιδιά τους στις πολλές τους επιδώσεις.

Τι στιγμές κι αυτές που ήταν, έχει τόσες αναμνήσεις,

τι να πρωτοσυζητήσεις τι να πρωτοϊστορίσεις.

Εκεί στη ρίζα του πλατάνου, λέγαν ποιήματα παιδάκια

κάνανε και θεατράκια και εισπράτταν παλαμάκια

Του Αηλιά το πανηγύρι, συνεχίζονταν το βράδυ

στου χωριού μου την πλατεία, έως φύγει το σκοτάδι

ξένοι χωριανοί χορεύαν τα κλαρίνα σαν βροντούσαν

και στον πλάτανο αποκάτω όλοι τότε ξενυχτούσαν.

Στην πλατεία του χωριού μου, η μορφή της πριν αλλάξει

γίνονταν και εκδηλώσεις, μα τις έχει ανταλλάξει

με καρέκλες με τραπέζια. απ τα γύρω μαγαζάκια.

Στην μικρή πλατεία τώρα, δεν θα παίζουνε παιδάκια.

Έχει αλλάξει πια η χρήση, η πλατεία ‘χει ψηλώσει

πάγκους κάγκελα που υπήρχαν τις τα έχουνε ξηλώσει.

Έμεινε για τους μεγάλους να μιλούν να τσιπροπίνουν

και που κτίσανε τις μνήμες σημασία να μην δίνουν.

Στις εξέλιξης την φούρια φεύγουν οι παλιές συνήθειες

άλλα ήθη μας προκύπτουν, χάνονται πολλές αλήθειες

Μα ποιος νοιάζεται για μνήμες στον αγύριστο ας πάνε

ας σβηστούν όσα υπήρχαν  φτάνει να καλοπερνάνε…

Μίμης Οικονόμου 16 Αυγούστου 2014